Από μικρό παιδί θυμάμαι τον εαυτό μου πάνω σε ένα ΒΜΧ αναζητώντας κάθε ευκαιρία να εξερευνήσω όσο περισσότερα κομμάτια γης μου επιτρεπόταν. Έπειτα, στην εφηβεία, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα μου δανείστηκα για πρώτη φορά το ποδήλατο του. Από την πρώτη κιόλας δοκιμή το θρυλικό mercier (έπειτα PUCH) κατάκτησε την καρδιά μου. Μέχρι και σήμερα αποτελεί πιστός συνεργάτης σε κάθε βόλτα θυμίζοντας μου κάθε φορά τις ανέμελες βόλτες που έκανα με τον πατέρα μου.

Με έχει συντροφέψει σε αρκετούς αγώνες τριάθλου και έχει παλέψει σκληρά να διατηρηθεί σε ένα καλό επίπεδο κύλισης έτοιμο για την επόμενη πρόκληση. Το GBI είναι μια από αυτές. Και όχι μόνο από σωματικής πλευράς αλλά και από φιλανθρωπικής σκοπιάς.

Μια πρόκληση που αποδέχθηκα χωρίς δεύτερη σκέψη, μιας και μέσω αυτής θα προσφέρουμε βοήθεια και χαρά σε παιδιά που το έχουν ανάγκη.