Πραγματικά δυσκολεύομαι να γράψω μερικά πράγματα , όπως και να απαντήσω στις ερωτήσεις φίλων που τους φαίνεται περίεργο να σηκωθείς ξημερώματα για να ανέβεις στη κορυφή ενός βουνού ή να μη βγείς το βράδυ γιατί αύριο έχεις προπόνηση με το ποδήλατο: Είναι η χαρά που σου προκαλεί η επαφή με τη φύση, είναι η βελτίωση της σωματικής εικόνας και της ψυχικής διάθεσης που προκαλεί η άσκηση, είναι η υποσυνείδητη αντίδραση στο ότι μεγαλώνουμε ή η ικανοποίηση από την επίτευξη στόχων;

Ότι και να είναι για το καθένα θεωρώ εμπειρία ζωής να βρεθείς στη κορυφή ενός βουνού με την ανατολή του ήλιου, όπως και τη πρώτη φορά που ποδηλάτησα νωρίς το πρωί , άνοιξη, στη παραλιακή από το Λαγονήσι μέχρι το Σούνιο. Από τότε βέβαια έχουν περάσει τέσσερα πέντε χρόνια , τα χιλιόμετρα έχουν ανέβει, αλλά η χαρά παραμένει η ίδια κάνοντας βόλτα με τους φίλους της παραλιακής και συζητώντας για καινούρια περιφερειακά , προπονητικές και διατροφικές προτάσεις και άλλα ποδηλατικά gadgets.

Όλα αυτά…δένουν με τη συμμετοχή μου κάθε χρόνο στο GBI…

Από τουριστική άποψη, απίστευτες εικόνες ενδεικτικές των χωρών που διασχισαμε. Αψογα σχεδιασμένες διαδρομές που δύσκολα θα ανακαλύπταμε μόνοι μας. Από ποδηλατικη άποψη πρόκειται για μεγάλη εμπειρία στη διαχείριση  των δυνάμεων σε πολυήμερες διαδρομές, τη καθημερινη διατροφή και αποκατάσταση και την ομαδική κίνηση.

Χαίρομαι ιδιαίτερα που μέσα από τις δικες μας προσωπικές στιγμές που χαρακτηρίζονται από κόπο και χαρα, ωφελούνται μαζί τα παιδιά των Παιδικών Χωριών SOS.

Μαυρίκιος Αντώνης.