Ανατρέχοντας στις μνήμες από την παιδική μου ηλικία και αναζητώντας εικόνες από το παρελθόν, νοσταλγώ τον εαυτό μου, ακόμα πιτσιρικάς, να παίρνει το ποδήλατο και να αλωνίζει την Αθήνα. Μεγαλώνοντας, τα ενδιαφέροντα μου άλλαξαν και το ποδήλατο έμεινε να σκουριάζει στην αποθήκη. Μετά από χρόνια το τρέξιμο και το ποδήλατο μπήκαν πάλι στη ζωή μου, επιβεβαιώνοντας πως για να κρατάς την ισορροπία πρέπει συνεχώς να προχωράς. Έτσι κ εγώ μέσα από τον αθλητισμό βρήκα την ηρεμία και την ισορροπία μου στις δύσκολες στιγμές της μέρας και την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου και να θέσω νέα όρια στις δυνατότητες μου.

Η αφορμή για τη συμμετοχή μου στο GBI ήρθε μετά από συνάντηση με έναν παιδικό φίλο που είχε ζήσει αυτή την εμπειρία. Χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισα να λάβω μέρος σε αυτό το εγχείρημα και να γίνω μέρος αυτής της ομάδας. Είναι μια πρόκληση η οποία σου δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσεις καινούριους ανθρώπους, να ταξιδέψεις σε νέα μέρη πάνω σε ένα ποδήλατο, και να συνεισφέρεις στα μικρά παιδιά του χωριού SOS. Ο καθένας αξίζει να προσπαθήσει να κάνει το κόσμο λίγο καλύτερο στο κομμάτι που του αναλογεί.

Ευχαριστούμε όσους συμμετέχουν σε αυτό το ταξίδι.