Από μικρό παιδί ο αθλητισμός και ιδιαίτερα η ποδηλασία με συναρπάζανε, χωρίς όμως να μου επιτρέπεται η περαιτέρω ενασχόληση αφού οι γονείς μου περισσότερο ανησυχούσαν και λιγότερο γνώριζαν. Η λαχτάρα έμεινε φυλακισμένη για 30 ολόκληρα χρόνια μέχρι που συνάντησα για πρώτη φορά τα παιδιά του GBI το 2010 μέσα στα κτίρια της Vodafone και μου μίλησαν γι’ αυτό.

Ενθουσιάστηκα!

Ο θαυμασμός μου έγινε μεγαλύτερος όταν έμαθα το σκοπό του GBI. Τη στιγμή εκείνη αποφάσισα τη συμμετοχή μου σε ένα ποδηλατικό αγώνα και μάλιστα για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Θα έπρεπε όμως να περιμένω δύο περίπου χρόνια για να προετοιμαστώ κατάλληλα.

Η αγορά της πρώτης μου κούρσας και οι πρώτες προπονήσεις ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2010 αντιμετωπίζοντας δύο πολύ σοβαρά προβλήματα. Την μειωμένη αντοχή μου και τα 25 παραπάνω κιλά, αποτέλεσμα κακών διατροφικών συνηθειών και έλλειψη συστηματικής άσκησης.

Μοναχικές βόλτες στην αρχή, οργανωμένες με φίλους και γνωστούς αργότερα αποτελούσαν την συστηματική προπόνησή μου.

Ο σκοπός, το πείσμα, αλλά και η υποστήριξη από την οικογένειά μου, ήταν οι καταλυτικοί παράγοντες για να είμαι σε θέση μετά από ένα χρόνο (και 15 κιλά λιγότερα) να συμμετάσχω στο GBI 2011 και να μπορώ να βοηθήσω με τον δικό μου τρόπο τα παιδικά χωριά SOS κάνοντας κάτι που αγαπώ.

Κάνοντας ποδήλατο!

Ακτύπης Τάσος