Παθιασμένος με το ποδήλατο μέχρι τα χρόνια της εφηβείας μου έκανα τις πρώτες μου βόλτες στην παραλιακή μ’ενα κουρσάκι εκείνης της εποχής προσπαθώντας να κατακτήσω το “απομακρυσμένο” Σούνιο.

Μεγαλώνοντας με κέρδισαν τα μηχανοκίνητα δίτροχα και παραγκώνισα το πιο υπέροχο μέσο μετακίνησης, το ποδήλατο.

Ώσπου μετά τα 35 μου ένιωσα την ανάγκη για να βελτιώσω την φυσική και συναισθηματική μου υγεία να ξανακαβαλήσω ποδήλατο και να αρχίσω τις βόλτες στην αφιλόξενη για ποδηλάτες Αθήνα.

Πρώτα trekking μετά racing bike, παρέα ή μόνος επιδίωκα αρκετές ώρες την εβδομάδα να ποδηλατώ και να γυρίζω την Αττική.  Η πρώτη μου συμμετοχή στο GBI αποτελεί για εμένα πράξη Ιερή με σκοπό να προσφέρει αγάπη, υποστήριξη οικονομική και συναισθηματική σε αυτά τα αδικημένα παιδιά.

Να είμαστε όλοι καλά για να συνεχίζουμε κάθε χρόνο να συνεισφέρουμε σε αυτές τις αθώες ψυχές που ζητούν όπως όλα τα παιδιά του κόσμου τι άλλο από αγάπη,  χαμόγελο και μια αγκαλιά να τα περιμένει.